ဒီေန႔ မနက္ ၅ နာရီေက်ာ္ကစျပီး ဆြမ္းစေလာင္းပါတယ္။ ေက်ာင္းတုိက္ေတြက သံဃာေတြ သာမေဏေတြ အတန္းလုိက္ အစုလုိက္ လာေရာက္ ဆြမ္းခံၾကတာ အခု ပုိ႔စ္တင္ေနဆဲအခ်ိန္မွာ အပါး ၄၀၀ ေက်ာ္ေနပါျပီ။

''ပန္းကန္ခ်။ ပန္းကန္ခ်''

''ပန္းကန္မေလာက္ဘူး ျဖစ္ေနတာကုိ''

''အရွင္ဘုရား။ သပိတ္ ဒီမွာ ခဏတင္ထားပါေနာ္'' ''အဝ ဘုဥ္းေပးေနာ္။ အားရပါးရဘုဥ္းေပးပါ''

''ကုိယ္ေတာ္ေလး ဘုဥ္းေပးျပီးျပီလား''

''ပန္းကန္မမီမွာစုိးလို႔။ ပန္းကန္ တစ္ေယာက္ေဆး။ မင္းက ေရခပ္ေပးလုိက္''

''ကုိရင္ေလး။ ဘုဥ္းမေပးရေသးရင္ ခဏ ထုိင္ေစာင့္ပါေနာ္အရွင္ဘုရား''

''ဒီကုိရင္ေလးက မုန္႔ဖတ္တဲ့။ ဟုိကုိရင္ေလးေရာ''

''ခံုတစ္လံုး ထပ္ေပးပါဦး။ ဒကာမၾကီး ပန္းကန္..''

မုန္႔ဟင္းခါးကုိ ငါးဖယ္ ဘဲဥေတြနဲ႔ ခ်က္ကပ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးက ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျပီးေတာ့ ေနရာမွာပဲ ဆုခ်ီးျမင့္ပါတယ္။ ေနာက္ဆြမ္းေလာင္းေတြမွာ ဘာေလာင္းရင္ သင့္ေတာ္မလဲဘုရား၊ ဘာပစၥည္းေလးေတြေရာ တြဲကပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဘုရားဆုိေတာ့

''ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတာပါပဲ။ ဘာလုိအပ္တယ္က မေျပာေကာင္းဘူးေလ''

လုိ႔ ျပန္အမိန္႔ရွိပါတယ္။

ဘုဥ္းေပးျပီးခ်ိန္မွာ သပိတ္မ်ားထဲ အစိမ္းေၾကာ္နဲ႔ ပဲဟင္း ဆက္ကပ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ကေတာ့ ေန႔ဆြမ္းက ေခၽြတာေရး ျဖစ္သြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ကုိရင္ငယ္ေလးေတြက မမီလုိက္တာစုိးလုိ႔ ေျပးလာၾကတာလဲ ၾကည္ႏူးစရာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ခံုေတြ စားပြဲေတြ မေလာက္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကုိယ္ေတာ္ေတြ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေစာင့္ေပးေနၾကပါတယ္။